Główna różnica polega na innym zakresie wartości dla tych typów.
Różnicę tę można wyjaśnić na poniższym przykładzie kodu programu:
ADD K 100 ; 1. linia polecenia
R 100 ; 2. linia polecenia
R 101 ; 3. linia polecenia
Wszystkie dane dotyczące pojedyncze linii kodu przechowywane są w 32 Bitach (4 bajty). Pierwsza linia kodu wymaga użycia 18 bitów na instrukcję (np. ADD) i typ zmiennej (K, R, I,…). Pozostałe 14 bitów – w przypadku, gdy typem jest K – może być użyte na wartość „K constant”. Dlatego też zakres wartości „K constant” wynosi 0..16383.
„K constant” jest oznaczona kodem typu zmiennej (bity 14 i 15 są w stanie wysokim) i dlatego też może być użyta zamiast np. rejestru w instrukcjach, które go wymagają.
Uwaga: „K Constant” może być użyta jako parametr w instrukcjach, które wymagają podania typu zmiennej.
Niektóre instrukcje akceptują tylko „Constants” w kolejnych liniach instrukcji. Instrukcja LD jest właśnie takim przykładem:
LD R 200 ; Załaduj rejestr 200
2147483647 ; wartością 2147483647
Ponieważ druga linia instrukcji LD pozwala na podanie jedynie wartości, to całe 32 bity mogą być wykorzystane na wartość z zakresu (-2 147 483 648 .. 2 147 483 647) tej stałej.
Uwaga: Stała typu „Constant” nigdy nie może być wykorzystana w pierwszej linii instrukcji I nie może być przekazana jako parametr wywołania funkcji FB.